Kręcz szyi to choroba, w wyniku której dochodzi do wymuszonego przechylenia głowy oraz szyi w stronę barku. Dysfunkcja ta może mieć charakter lewo- lub prawostronny, a jej istotą jest wada mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego po jednej stronie ciała. Najczęściej występuje u dzieci, jednak również dorośli zmagają się z jej nieprzyjemnymi objawami.
Kręcz szyi – przyczyny powstania
W procesie diagnozowania pacjenta wyróżnić można trzy rodzaje/powody występowania kręczu szyi:
- Kręcz wrodzony – występujący u niemowląt i dzieci. Może mieć podłoże mięśniowe, spowodowane skróceniem mięśnia mostkowo-sutkowo-obojczykowego na skutek jego zbliznowacenia lub włóknienia. W takim przypadku głowa dziecka bywa przechylona w stronę skróconego mięśnia, zaś twarz lekko uniesiona skierowana jest w kierunku przeciwnym. Kręcz wrodzony o podłożu kostnym zaś, może wynikać z wadliwego ukształtowania kręgów i prowadzić do powstawania asymetrii kręgosłupa.
Co ciekawe, występowanie kręczu szyi u dziecka najczęściej nie jest bolesne. Może jednak negatywnie wpływać na jego motorykę, a w późniejszym czasie skutkować opóźnieniem w rozwoju ruchowym. - Kręcz ułożeniowy – występujący u dzieci. Spowodowany jest nieprawidłowym ułożeniem płodu w łonie matki w okresie ciąży. Kręcz ten wyróżnia się charakterem nawykowym i mija samoistnie po kilku tygodniach od porodu.
- Kręcz nabyty – występujący u dorosłych. Przyczyn jego powstania upatruje się m.in. w urazach kręgosłupa, problemach z niedosłuchem, wzmożonym napięciu mięśni, niedowładach mięśni szyi lub procesach zapalnych. U pacjentów dorosłych dolegliwość ta występuje w postaci spastycznej lub reumatycznej. Często objawia się w bolesny sposób, np. po przespaniu nocy w niewygodnej pozycji.
Kręcz szyi – objawy
Do podstawowych objawów kręczu należy przechylenie głowy na bok wraz ze skręceniem twarzy w stronę przeciwną, ze wzrokiem skierowanym lekko w górę. Dolegliwości tej towarzyszyć mogę – bóle głowy i szyi oraz jej sztywność, obrzęki mięśni karku, niemożność poruszania głową. U dzieci, u których leczenie kręczu szyi podjęto zbyt późno, może dojść do zdeformowań w obrębie głowy i twarzy – np. nieprawidłowego odchylenia nosa, zniekształcenia czaszki, obniżenia kącików uszu i oczy a nawet powstania wady zgryzu.
Kręcz szyi okiem osteopatii
Mięsień, aby się skurczyć, potrzebuje informacji – rozkazu do działania. Może mu ją zapewnić układ naczyniowy lub nerwowy. W przypadku kręczu szyi zdecydowanie częściej układ nerwowy jest odpowiedzialny za powstanie skurczu w obrębie mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego.
Mięsień ten jest unerwiony przez nerw czaszkowy (nerw dodatkowy), który rozpoczyna się wewnątrz czaszki i przechodzi pomiędzy jej kośćmi w stronę szyi. U noworodków czaszka jest bardzo elastyczna (co pomaga nam się urodzić) i z tego powodu może dojść do powstania dużych naprężeń w obrębie kości czaszki i ich połączenia z szyją. Wtedy naprężenia te powodują zaburzenie przesyłania informacji przez nerw i w konsekwencji skurcz mięśnia. Z tego powodu u dzieci szczególnie ważna jest praca w obrębie czaszki i górnego odcinka szyjnego.
Nerwy czaszkowe są związane z układem nerwowym wegetatywnym, a więc tym, który reaguje na stres – obciążenie psychiczne i fizyczne. U osób dorosłych kręcz szyi ma bardzo często powiązanie z ilością i intensywnością stresu. W takiej sytuacji leczenie polega nie tylko na pracy w rejonach przebiegu nerwu dodatkowego, ale również w obrębie innych struktur związanych z układem wegetatywnym: inne rejonów czaszki, odcinka piersiowego kręgosłupa, klatki piersiowej i jamy brzusznej. Ogólne wyciszenie i uspokojenie reakcji wegetatywnej zmniejsza ilość wysyłanej informacji do mięśni, a tym samym rozluźnienie.
