Choroba hemoroidalna (hemoroidy lub żylaki odbytu) to patologiczne powiększenie poduszkowych naczyń żylnych znajdujących się w odbycie i odbytnicy każdego człowieka. Rolą tych naczyń jest uszczelnianie odbytu oraz umożliwienie kontroli gazów i stolca. Choroba hemoroidalna to ich patologiczne powiększenie, poprzez które krew z guzków nie może odpływać prawidłowo. Powiększone hemoroidy są uszkadzane i wypychane przez masy kałowe na zewnątrz odbytu, co może być przyczyną ich krwawienia.
Przyczyny powstawania hemoroidów
Główną przyczyną powstawania choroby hemoroidalnej jest wzrost ciśnienia żylnego i zastój w żyłach odbytu. Powodem ich mogą być:
– przewlekłe lub silne zaparcia, biegunki,
– dieta uboga w błonnik pokarmowy,
– nadużywanie alkoholu, otyłość,
– siedzący tryb życia,
– uprawianie niektórych sportów wyczynowych (np. podnoszenie ciężarów)
– nieodpowiednie podnoszenie ciężkich przedmiotów,
– powikłania po operacji okolic odbytu i krocza,
– CIĄŻA i wielokrotne porody siłami natury.
Dodatkowo, choroba hemoroidalna może współwystępować z innymi chorobami takimi jak marskość wątroby, guzki miednicy małej czy braku zastawek w żyłach trzewnych.
Objawy hemoroidów
Ponieważ początkowe objawy hemoroidów mogą być mało uciążliwe, wielu pacjentów zgłasza się po pomoc w momencie znacznego nasilenia dolegliwości. W chorobie hemoroidalnej możemy wyróżnić hemoroidy wewnętrzne i zewnętrzne, charakteryzujące się różnymi dolegliwościami.
Hemoroidy wewnętrzne – tzw. wewnętrzne żylaki odbytu. Najczęściej niebolesne, ponieważ zlokalizowane powyżej granicy unerwienia bólowego. Jedynym objawem jest krwawienie z odbytu widoczne podczas oddawania stolca.
Hemoroidy zewnętrzne – tzw. zewnętrzne żylaki odbytu. Powstają poprzez poszerzenie się splotów przyodbytowych. Do objawów należą: ból, krwawienia, świąd i pieczenie.
Jak leczyć hemoroidy?
W wielu przypadkach po rozpoznaniu choroby hemoroidalnej wystarczające okazuje się
wdrożenie odpowiedniej profilaktyki oraz leczenia zachowawczego polegającego m.in. na wzbogaceniu diety o błonnik, zwiększeniu ilości wypijanej wody, czy ograniczeniu ostrych przypraw i alkoholu. Pomocne okazują się również środki dostępne w aptekach w postaci maści, czopków i kremów zmniejszające uczucie swędzenia, pieczenia czy bólu.
W przypadku zaawansowanej choroby hemoroidalnej, kiedy leczenie zachowawcze okazuje się niewystarczające, pacjenci mogą skorzystać z leczenia zabiegowego – małoinwazyjnego, oraz leczenia operacyjnego.
Hemoroidy według osteopatii
Krew żylna krąży w naszym organizmie m.in. dzięki różnicy ciśnień w poszczególnych przestrzeniach ciała. Klatka piersiowa jest jedyną przestrzenią w której znajduje się ujemne ciśnienie. Im dany obszar ciała jest bardziej oddalony od klatki piersiowej, tym ciśnienie musi być wyższe tak, by została zachowana odpowiednia różnica ciśnień.
Normy ciśnienia dla wybranych przestrzeni wyglądają następująco:
- 15 cm H2O wewnątrz czaszki,
- -5 do -30 cm H20 wewnątrz klatki piersiowej (najniższe ciśnienie),
- 15 cm H20 w rejonie nadbrzusza,
- 50 cm H20 w rejonie miednicy.
Jeśli w organizmie pojawią się napięcia lub naprężenia w obrębie całych przestrzeni lub wybranych struktur które w nich się znajdują, może spowodować to powstanie ograniczenia w postaci dużego ciśnienia zaburzającego powrót krwi żylnej.
Z tego powodu w leczeniu hemoroidów ważne jest nie tylko skupienie się na objawowym rejonie w ciele Pacjenta, ale również na ocenie rejonów czaszki, klatki piersiowej i całej jamy brzusznej. W momencie gdy ich wzajemne relacje będą swobodne, dopiero wtedy można będzie poszukiwać ograniczeń w rejonie miednicy i struktur powiązanych z jelitem grubym.
