Osteopatia to całościowy system opieki medycznej, diagnostyki klinicznej i leczenia manualnego, w którym opieka nad pacjentem i zwrócenie uwagi na jego potrzeby stoją na pierwszym miejscu. Pomimo że ma już prawie 150 lat, dopiero od niedawna zyskuje popularność w Polsce. Aby lepiej ją zrozumieć, należy przyjrzeć się biografii jej twórcy – Andrew Taylora Stilla.
Twórca osteopatii
A. T. Still urodził się w 1828 roku w Ameryce Północnej w Kirksville, jako syn lekarza i kaznodziei kościoła metodystów. Wychowywał się w małym domu, spędzając czas w otoczeniu natury i obserwując prawa którymi się rządziła. Kiedy dorósł, tak jak ojciec został lekarzem. W trakcie wojny wstąpił do wojska, gdzie zaintrygował go proces zdrowienia rannych żołnierzy. Zastanawiał się, dlaczego pomimo tych samych urazów, niektórzy z nich leczyli się szybko, a inni umierali.
Po powrocie z wojska do domu choroba zabrała trójkę jego dzieci, a w późniejszym czasie również żonę. Wszystkie te doświadczenia doprowadziły go do załamania oraz odrzucenia dotychczasowej wiedzy medycznej, która nie pomogła mu uratować najbliższych mu osób.
W ciągu 10 lat pracy i zdobywania doświadczenia, A.T. Still poznawał różne sposoby leczenia, m.in. medycynę opartą na leczniczym wykorzystaniu roślin, terapie manualne, czy system leczniczy zwany mesmeryzmem.
Łącząc zdobytą wiedzę z bardzo szczegółową znajomością anatomii, Still stworzył manualny system leczenia człowieka nazywając go OSTEOPATIĄ (z ang. Osteon – kość i patos – choroba). Pomimo zwodniczej nazwy, nie chodziło w nim jednak o leczenie kości, a o leczenie POPRZEZ kości, których dokładne badanie i korygowanie znalezionych w nich dysfunkcji prowadziło do poprawy funkcji organizmu.
Osteopatia – najważniejsze momenty
1892 – A.T. Still zakłada swoją pierwszą szkołę – American School Osteopathy.
1917 – Still umiera przekazując wiele tematów do dalszych badań i rozwijania osteopatii.
1930 – w USA pięć szkół osteopatycznych zostaje uznanych w Raporcie Flexnera (próba uregulowania zawodów medycznych).
1947 – otwarcie Brytyjskiej Szkoły Osteopatii. Osteopatia trafia do Europy dzięki J. M. Littlejohnowi.
2017 – Brytyjska Szkoła Osteopatii nabywa prawa Uniwersytetu.
Osteopatia obecnie
Aktualnie osteopatia stanowi część opieki zdrowotnej w takich krajach jak Belgia, Francja, Anglia, Szwajcaria czy Finlandia. Każdy z nich posiada regulacje prawne dotyczące tego, kto może zostać osteopatą. W Polsce, aby uczestniczyć w 4- lub 5-letnich studiach osteopatycznych należy zdobyć odpowiednie wykształcenie wyższe medyczne.
Na czym „polega” osteopatia?
Osteopatia to obszerna nauka o człowieku. Wymaga znajomości m.in. anatomii, fizjologii i biomechaniki, ale również empatii i szczerej chęci pomocy drugiemu człowiekowi.
W medycynie osteopatycznej można spotkać się z podziałem na:
- osteopatię parietalną (układ mięśniowo-szkieletowy),
- osteopatię wisceralną (układ trzewny i naczyniowy),
- osteopatię czaszkowo-krzyżową (układ oponowy i nerwowy).
Te 3 obszary tworzą organizm człowieka i niezaburzona funkcja każdego z nich jest podstawą jego zdrowia.
Osteopatia pomaga w leczeniu różnych schorzeń. Z jej pomocą można leczyć popularne schorzenia:
- układu mięśniowo-szkieletowego (dyskopatie, zmiany zwyrodnieniowe, rwy kulszowe),
- układu trzewnego i naczyniowego (wspiera leczenie zaburzeń czynnościowych układu pokarmowego np. przewlekłe zaparcia, refluks czy choroby jelit),
- układu czaszkowo-krzyżowego (przywracanie go do stanu równowagi może skutecznie likwidować skutki przewlekłego stresu, zmęczenia a nawet traum emocjonalnych).
W całej sztuce osteopatii należy jednak pamietać, że:
„Praktyka osteopatii oznacza praktykę pewnej ZASADY, a nie praktykę pewnej METODY.” (T.E. Hall cytujący H.H. Fryette’a).
Nie jest ona zatem zbiorem technik/schematów/protokołów, a sposobem patrzenia na zdrowie i rozumienia jak można je człowieku wspierać.
